در بستر تاریخ و فرهنگ ایرانی
چکیده
چهارشنبه سوری یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی (اجداد تاجیکان ، پارسها وکُردها) است که در غروب سه‌شنبه آخر سال برگزار می‌شود. این آیین نماد گذار از تاریکی به روشنایی، ناخالصی به پاکی، بیماری به تندرستی، و ناهماهنگی به نظم است. در این مقاله، با رویکردی تاریخی، انسان‌شناسانه و فرهنگی، به واکاوی ریشه‌ها، نمادها، و دگرگونی‌های این آیین پرداخته می‌شود. همچنین پیوند این جشن با مفاهیم زرتشتی، نوروز، آتش، و مقاومت فرهنگی ایرانیان بررسی می‌گردد.