ابوعبدالله محمد فرزند عمر فرزند حسين فرزند حسن فرزندعلی تبرستانی رازی تاجیک ایرانی ، دانشمند علوم معقول و منقول، معروف به ابن الخطيب و « فخــــــر رازی » در سال 544 ه.ق در « ری » متولد شد و در سال 606 هـ.ق. (1) در « هرات » دیده از جهان بست . وی در دورۀ فرمانروایی خوارزمشاهيان می زيست و جاه و منزلت و نفوذ كلام او در نزد شاه محمد خوارزمشاه بسيار بود. اودر علم كلام و معقولات سرآمد عصر بود و در فنون مختلف ، تأليفات مهمی دارد.