لایق شیرعلی

دکتر بصیر کامجو

لایق شیرعلی، شاعر بلندآوازهٔ تاجیک ایرانی ، در سپیده‌دمی از سال 1320 هجری خورشیدی (1941 میلادی)، در روستای «مزار شریف» در دامانه‌های سرسبز پنجکنت، چشم به جهان گشود. او که از همان آغاز، بارقه‌های نبوغ و شیفتگی به ادب پارسی را در جان داشت، پس از مدتی مدارج آموزشی ، در سال 1963 از دانشگاه دوشنبه در رشتهٔ آموزگاری فارغ‌التحصیل شد و در همان شهر، که گویی سرنوشت او را به آنجا فراخوانده بود، رحل اقامت افکند.

مسیر پرفراز و نشیب زندگی ادبی او با گام‌هایی استوار در عرصهٔ رسانه آغاز شد. او در بخش ادبی رادیو تاجیکستان و روزنامهٔ «کامسامال تاجیکستان» به فعالیت پرداخت و پس از آن، سکان هدایت مجلهٔ وزین «صدای شرق» را به دست گرفت و در مقام مشاور اتحادیهٔ نویسندگان تاجیکستان، نقشی بی‌بدیل در اعتلای ادب پارسی ایفا نمود. نخستین دفتر شعر او، «سر سبز»، در سال 1966، همچون مژده‌ای بهاری، بر جان‌های شیفتهٔ ادب وزید. پس از آن، گنجینه‌های دیگری چون «خانهٔ چشم»، «خانهٔ دل»، «ریزهٔ باران» و «ورق سنگ» از سرپنجهٔ توانای او بر صفحات روزگار نقش بست. او که شاعری نوآور و چیره‌دست بود، قالب‌های کهن و نو را چنان استادانه در هم آمیخت که گویی جویباری از شعر ناب در بستر زمان جاری ساخت. مجموعهٔ «ساحل‌ها» که در سال 1972 منتشر شد، گواه این مدعاست که دربردارندهٔ 252 رباعی دلنشین است. همچنین، حماسه ‌سرایی‌های او در مجموعهٔ «مرد راه» (1979)، که با الهام از شاهنامهٔ فردوسی سروده شده، شکوه و بزرگی ادب پارسی را به نمایش می‌گذارد.