ابوزید احمد فرزند سهل بلخی تاجیک ایرانی ( اواخر قرن سوم واوایل قرن چهارم ) متکلم وفیلسوف ، جغرافیه دان ، احکام نجوم ، طب ، سیاست ، تفسیر ، تاریخ ، اخلاق آداب امم ، لغت ، صرف ونحو ، دسته بندی علوم ، حتا جانورشناسی … ومتفنن درعلوم گوناگون وهمه چیزدان ، بوده است .(1) قدیمی ترین منابع آگاهی ما درباره این داشمند ، کتاب ابن ندیم الفهرست و کامل ترین آنها معجم الادباء یاقوت حموی است. منابع متأخر تمام اطلاعات خود را از یاقوت حموی گرفته‌اند و یاقوت اخبار مربوط به ابوزید را از کتابی که ابوسهل احمد فرزند عبیدالله فرزند احمد تألیف کرده بود. به دست آورده است. منبع سخنان ابوسهل نیز ابومحمد حسن فرزند محمد وزیری است که از شاگران ابوزید بوده و کتابی با عنوان اخبار ابی‌زید داشته است.